Dogoterapia (w Polsce także pod nazwami kynoterapia lub dogoterapia) – metoda wzmacniająca efektywność rehabilitacji, w której motywatorem jest odpowiednio wyselekcjonowany i wyszkolony pies, prowadzony przez wykwalifikowanego terapeutę.
Zajęcia z psem, mają na celu stworzenie pozytywnego kontaktu pomiędzy uczestnikami a psem. W trakcie spontanicznej, radosnej zabawy (ukierunkowanej przez prowadzącego) uczestnicy przyzwyczajają się do kontaktu z psem, głaszczą go, wydają polecenia. Zajęcia mają za zadanie dostarczenie uczestnikom pozytywnego ładunku emocjonalnego, satysfakcji z obcowania z psem, przełamują lęki w kontaktach z otoczeniem, stymulują rozwój zmysłów i postrzegania. Zajęcia mają na celu usprawnienie sfery intelektualnej i poznawczej dziecka, Pies używany jako „pomoc naukowa”, motywuje do nauki i poprzez stworzenie przyjaźniejszych warunków zwiększa możliwości przyswojenia wiedzy. Dziecko chętniej zapamiętuje treści, których bohaterem jest jego nowy przyjaciel – pies. Charakteryzuje się indywidualnym podejściem do każdego uczestnika, jego możliwości i potrzeb.
Dogoterapia może być stosowana u wszystkich, oprócz osób z przeciwwskazaniami, do których należą: alergia, otwarte rany czy strach przed psami.
Ponieważ zajęcia z dogoterapii pomagają stymulować zmysły, ćwiczyć koncentrację, porozumiewać się z otoczeniem, wzbogacać zasób słów, doskonalić sprawność ruchową, okazywać uczucia, rozwijać samodzielność, wyzwalać spontaniczną aktywność, dogoterapia jest wskazana zwłaszcza dla osób:
- z porażeniem mózgowym,
- zespołem Downa,
- z niepełnosprawnością intelektualną,
- chorych na schizofrenię,
- uszkodzeniem wzroku lub słuchu,
Opracowała
mgr Ewa Kalita
Bibliografia
pl.wikipedia.org